स्वप्न पुन्हा मी बघतो...

नियतीच्या सापळ्यात,

मी अभिमाणाने पडतो । 

थोडा कळवळतो.. 

पण, उत्स्फुर्तपणे उठुन आशेचे 'पूल' पुन्हा मी बांधतो ।।  

माझ्या तळमळीच्या संकल्पांवर,

'का कुणांस ठाऊक' कसा काय काळाचा घाला पडतो ?

थोडा ढासळतो.. 

पण, मणक्यांत फौलादी बळ भरून नवे 'पण' पुन्हा मी रचतो ।। 

माझ्या गगण-भरारीच्या कल्पकतेवर, 

निंदकांच्या मिश्किल हास्याचा जेव्हा भडिमार होतो । 

थोडा खचतो..

पण, पंखांना तबकड्या बांधुन दुनियाची 'तमा' न बाळगता, 

'गरुडझेप' मी घेतो ।।

माझ्या इवल्या-इवल्या आशांचा,

स्वकीयांकडुनंच जेव्हा 'फडशा' पडतो ।   

थोडा हळहळतो..

पण, कंबर कसून काळपटावर एकट्यानेच धावायचे मी ठरवतो ।।

माझ्या योजिलेल्या 'शिडांचा' संच,

चक्रिवादळात जेव्हा सागर-तळास जातो । 

मी पार बुडतो, घुसमटतो..    

पण, नव्या उमेदीने समुद्र कापायला,

'गगणचुंबी पाल' नवे मी उभारतो ।।  

कल्पणेने रेखाटलेल्या माझ्या चित्रपटिचा,

जेव्हा 'चकणा-चुर' होतो । 

मी पार विखुरतो.. 

पण, प्रचंड आशावादी बनून ध्येयवेडे असे,

स्वप्न पुन्हा मी बघतो ।।