|| माझा राजा रांगडा ||

म्यान झालत्या तलवारी, 

तुफाण माजली होती गद्दारी ।

शिव-जन्मापुर्वी, देव नव्हता ऊरला हो  मंदिरी ।।

पार पोळली, भाजली होती हो मराठी रयत,

उसन्या अहंकारात मात्र, फुत्कारात होती मुगल सल्तनत ।।

मिटवायला काफिरांचा बोकाळलेला हाहाकार,

करायला मराठी जन-माणसाचा उद्धार ।

कड्या-कपाऱ्यातुन सळसळला माझा राजा, 

घेऊन धारोष्ण रक्ताची तलवार ।।  

काफिरांना शिकवायला गानिमिकाव्यातून धडा,

भरून काढायला 'मराठी' अस्मितेला गेलेला तडा ।

भीष्मा-सारखा कणखर, राहिला माझा राजा खडा ।।

जुलमाच्या त्या हिरव्या जंगलात, भडकवायला वणवा,

सह्याद्रिच्या त्या ऎटदार  कुशीत फडकवायला भगवा ।

जन्मला माझा राजा रांगडा ।।

दक्खनच्या शाह्यांची उडवायला रणधुमाळी,

वसवायला भगवंत अन भवानी-माता राऊळी ।

अवतरला माझा राजा रांगडा ।।