इतिहास

वळून बघता 'इतिहासाची' तत्कालिनता,

वाटतं, खरंच काय होती त्यांची तल्लिनता । 

दिले जात एकमेकास सु-संस्काराचे धड़े,

तर मंगलसमयी वाजविले जात सनई-चौघड़े ॥  

एकविल्या जात रोज 'पुराणातील' कथा,

पण, वाटून घेतल्या जात आनंद अन व्यथा । 

नव्हती ती काळीजे कापरी,

दुर्मिळच होती माणस 'भित्री' ॥   

राखली जात ऐटीत दाढ़ी-मिशांची मिरास,

पण, चुग़ल-ख़ोरी व्हायची सर्रास । 

नव्हते तेव्हा स्पोकन ऑर पर्सनालिटी डेवलपमेंट,

वाड-वडिला कडूनच व्ह्यायची मेंदुचि- नॉरिशमेंट ॥ 

महान होती त्यांची सांगता,

नसायची लोकं आजच्या-सारखी पत्नीव्रता । 

जीवपाड़ जपले जात आप्तगण,

आजच्या-सारखे नव्हते तोड़ले जात बंध  'खाटकण' ॥ 

थोरा-मोठ्यांचे सल्ले गणले जात गोल्डन सोर्स,

नव्हते तेव्हा गूगल वा बिंग सारखे डाटा सोर्स । 

पराक्रम तर त्यांचे फार नयनलुब्ध,

नव्हते मोड़ीत दिलेले वचन आणि शब्द ॥ 

धन्यासाठी दिले जात जीव अगदी सहज,

भासते आज मात्र त्या विशाल 'ह्रदयांची' गरज ।।