माझी चिमुरडी

माझी चिमुरडी, म्हणजे देवाघरचं सर्वात सुंदर फुल । 

हिच्या सोबतीत पडते तहान भुकेचीही भूल ।।  

माझी चिमुरडी, म्हणजे विधात्याने सजवलेलं पहाटेचं एक सुंदर स्वप्न । 

हे स्वप्न उलघडण्यातंच सतत, मन माझं असतं मग्न ।।

इवलीशी असल्यापासुन हिच्याशी एकरुप केलंय मी स्वतःला,

चिऊघास-काऊघास भरवून कलेकलेने वाढवलंय मी हिला । 

हिच्या नयनलुब्ध रूपा-समोर हार मानावी लागेल एव्हाना पारीजातकाला,

बागेत स्वच्छंदपणे बागडून लाजवेल ही अगदी फुलपाखराला ।।

लपंडावात रमणारं हिचं हे कोवळं 'मन' एके दिवशी साज-शृंगारात  रमेल,

कमालिची धाव घेऊन, सासरी जाऊन आप्तबंधनातही गुंतेल । 

दिवाळीच्या दिव्यासारखं, मायेच्या उबेने दोन्ही घरांना ही दीपवेल,

प्रश्न पडतो एकंच, की 'तेव्हा हिला माझ्यासाठी वेळ उरेल ?'

बागंड सोन्या आत्ताच, फार कठोर आहे हे जग,

नांच 'थुई-थुई' मोरणीसारखी पिसारा फुलवून, मी बनतोय तुझ्या खातीर वसंतातील ढग । 

चिमुरडे, बघ जरा आजमावून… 

माझ्या मायेचं कुंपणदेखील उरून पुरेल तुला,

बसं, थोडी काळजी वाटते,

'माझ्या पश्चात सांभाळून घेईल का हे जग तुला ?'