एक अंधारी वाट...

अंधाऱ्या त्या काळ्या राती,
का मला कशाची भिती?
सोबत असता सावलीची,
मग चिंता कसली काळोखाची?

'गडबडनं अन गोंधळनं',

गाठच नाही या शब्दांशी. 

श्वासागणिक सर करतोय वाट,

घेऊन कंदिल मी हाताशी. 

असतील वाटा काट्या-कुट्यांच्या,

वा असेल कळप साप-विंचवांचा. 

मोडुन क्लुप्त्या शेकडो संकटांच्या,

हा प्रवास नाही आता थांबायचा. 

कधीतरी जिंकेल मी शर्यतीत,

पाऊल टाकतोय, ही गाठ बांधून मनाशी. 

कधीतरी येईल उजेड क्षितिजावर,

चालतोय बाळगुन, ही आस उराशी.